در78 کیلومتری شمال غربی استان زنجان در بخش قره پشتلو روستایی به نام روستای حاجی سیران وجود دارد .این روستا میان کوهی بوده که دارای آب و هوای معتدل و بسیار خوبی میباشد .وجود منابع طبیعی، آثار باستانی، امامزاده ،چشمه های خروشان وباغهای وسیع و دیدنی جلوه خاصی به این روستا داده است .روستای حاجی سیران تا سال 1370 ( ه. ش ) از توابع کاغذ کنان استان آذربایجان شرقی بوده که بعدها بدلیل تقسیمات اراضی بین استانی ،از اراضی بخش قره پشتلو استان زنجان به حساب آمد . این روستا دارای 100 خانوار ثابت (500) نفرو 100 خانوار فصلی (300) نفر بوده است . ساکنان این روستا ، مذهبشان شیعه ، زبان ترکی ، پوشش لباس معمولی ، خونگرم و مهمان نواز میباشند . راه ارتباطی این روستا با استان زنجان حدوداً 78 کیلومتربوده که آسفالت میباشد . تاریخچه روستای حاجی سیران اگر به تاریخچ? این روستا بنگریم . نقل است این روستا در زمانهای بسیار دور در این محل وجود نداشته ومحل این روستا نیزار بوده است اما روستایی در ضلع شمال غربی همین روستا ، بنام چاخماخ کندی با دو قلعه شرقی و غربی و دیوار ی دور روستا وجود داشته است .علت ساخت و بوجود آمدن روستای حاجی سیران را وجود شخص و عالمی بنام خلیل بابا در روستای مجاور که در خوابش امامزاده را دیده بود که قبرش در میان نیها محبوث مانده است .که از وی خواسته بود تا قبرش را از میان نیها بیرون آورد . وی پس از تعریف خوابش به اهالی روستا و اعتقاد بر امامزاده واعتماد به خلیل بابا به همراه وی قبر مبارک امامزاده محمد ابن ابراهیم ابن موسی الرضا (ع) را از میان نیزار ها پیدا کرده و امامزاده ای رابنا کردند .که براعتقادات اکثریت ساکنان روستاهای اطراف ،عده ای کوچ کرده و در اطراف امامزاده خانه ها یی بنا کردند و نام روستا را به خاطر شخصیت و وجود امام (گل سیران ) نامیدند .که بعد از مدتها نام روستا از گل سیران به حاجی سیران تبدیل گردید که کسی علت اصلی آن را نمیداند . امامزاده محمد ابن ابراهیم ابن موسی الرضا (ع) با ورود به روستا گلدسته های طلایی با گنبد نقره ای نشانگر وجود امامزاده ای در این روستا میباشد نمایان میگردد . پس از ورود به روستا در سمت شمالی روستا بقعه امامزاده محمد ابن ابراهیم ابن موسی الرضا (ع) قرار دارد .این امامزاده دارای 2 در ورودی بوده که تاریخ بنای اولی? آن به قرن هشتم هجری شمسی بر میگردد. این امامزاده پس از ساخت اولیه توسط عالم شیعه ای بنام خلیل بابا ،در سال 1348 توسط شخصی بنام حاج یاور از ساکنین همین روستا باز سازی گردیده است. این امامزاده در ساخت اولیه فاقد گنبد بوده که در بازسازی دوم با گنبد گلی و کاشی کاری بنا گردید . مجدداً در سال 1365 توسط اداره کل حج واوقاف تخریب و باز سازی گردید و مساحت بنا به 1500 متر مربع افزایش یافت . در وضعیت فعلی ، ساختمان این امامزاده از دو قسمت تشکیل گردیده است .فضای غربی مسجد و فضای شرقی محل بقعه میباشد.هر دو فضا جدیداً ساخته شده و گنبد آن با تیر آهن ، نمای بقعه آجر نوع ظریح آهنی و نوع اسکلت بندی فلزی میباشد . زیر بنای بقعه 10 متر طول و 80/5 متر عرض دارد .ارتفاع سقف در حدود 4 متری از کف فعلی دارد . گنبد دارای ساقه ای به ارتفاع 175 سانتیمتر است . ضریح در قسمت جنوبی بقعه قرار دارد و یک واحد صندوق فلزی قبر امامزاده را حفاظت میکند امامزاده را حفاظت میکند .در چوبی امامزاده را شخصی بنام سید یحیی دو عدد گلدسته طلایی در روی درب جنوبی در سال 1388 با بودجه امامزاده و با همکاری حج و اوقاف استان زنجان به مبلغ 10 میلیون تومان خریداری و نصب گردید . همچنین این امامزاده در قسمت غربی دارای هشت اقامتگاه مسافری با تمام امکانات (آشپز خانه ، حمام ، اتاق وسرویس بهداشتی ) میباشد . به دلیل سیاحتی و زیارتی بودن این روستا هر سال تعداد زیادی زوار از روستاهای اطراف وزنجانرود واز شهرهایی چون زنجان ، قم ،کرج واز بخشهای دیگر جهت زیارت وارد این روستا میشوند . هر سال بنا به اعتقادات و رسم و رسوم گذشته،ساکنان روستاییان اطراف دراول پاییز دسته جمعی برای زیارت امامزاده وارد این روستا میشوند وبا خود قربانیهایی که به همراه می آورند در امامزاده قربانی میکنند. وپس از زیارت در اطراف امامزاده در باغها اطراق میکنند. که در گذشته به دلیل دوری راهشان ونبود وسایل نقلیه این سفر سه روز طول میکشید . باید اشاره کرد که در وضعیت فعلی بقعه امامزاده ابراهیم علاوه برداشتن نقص اجرایی در تمام کار به انجام محوطه سازی و احیای ایزولاسیون، سقف گنبد و بند کشی بنا ضرورت مبرم دارد . این امامزاده دو بار مورد حفاری قاچاق قرار گرفته به همین علت به سیستم دور بین مدار بسته مجهز میباشد . معجزات امامزاده از مهمترین معجزات امامزاده ،وجود چشمه ای در ضلع شرقی امامزاده که از زیر بنای امازاده در حال جاری شدن است . از اهالی روستا نقل است شخص دیوانه ای را جهت شفا یافتن به امامزاده می آورند که پس از سه روز محمد ابن ابراهیم ابن موسی الرضا (ع) به وی شفا داده ،آن شخص پس از شفا یافتن ، قربانی میدهد. وهمچین از اهالی روستا نقل است در زمان پهلوی مامور ثبت احوال درجه داری بوده که جهت صدور شناسنامه وارد روستا میگردد. شخصی وی را به امامزاده قصم میدهد که شناسنامه فرزندش را طوری بنویسد که در آینده فرزندانشان را به سربازی نبرند .مامور در جواب میگوید: من بزرگ امامت را نمی شناسم تو به کوچکه مرا قصم میدهی ،نصف شب گردنش کج گردیده بوده فریاد کرده واز ریش سفیدان خواسته تا دستای او را با طناب بسته و روی زمین کشان کشان به امامزاده ببرند تا توبه کرده و طلب بخشش کند شاید امام اورا بخشیده وشفایش دهد که چنین شد.