روستای راونج از توابع بخش مرکزی شهرستان دلیجان و در ضلع شمالی این شهر و شرق روستای جاسب و جنوب روستای کرمجگان قم قرار داشته و فاصله آن تا دلیجان 27 کیلومتر است . گفته می شود واژه راونج در تمام ایران منحصر به فرد بوده و در هیچ فرهنگی آورده نشده است اما علامه دهخدا واژه ریونج را در ذیل راونج آورده و بنابر این به نظر می رسد واژه راونج و ریونج یکی باشد که در این صورت در فرهنگ ها به معنی ریواس سنتی معروف است. ریواس در فرهنگ های فارسی به صورت ریباس، ریواج، ریباج، ریوج، ریوا، ریونج و راونج آمده و از طرفی چون این روستا در منطقه کوهستانی قرار دارد ممکن است نام آن با واژه ریونج مرتبط باشد. براساس روایت گذشتگان و بزرگان روستا چون در این منطقه معادن غنی آهن، مس و سرب وجود داشته و گبرها در این منطقه سکنی گزیده بودند که موید این امر وجود قبرستان‌های قدیمی متعدد بوده و با توجه به قدمت پنج هزار ساله به راه گنج معروف بوده و به مرور زمان این اسم به راونج تغییر یافته است . این روستا دارای جمعیت شناور بوده و در فصول بهار و تابستان حدود چهار تا پنج هزار نفر جمعیت دارد که اکثر این جمعیت از اهالی روستا و ساکن تهران، قم و دلیجان هستند. این افراد در راونج دارای زمین زراعی و خانه هستند و برای استراحت و کشاورزی به صورت فصلی در این روستا سکنی می گزینند. محصولات این روستا شامل گردو، بادام، سیب، زردآلو و گلابی و انار است و میزان قابل توجهی گردو و بادام سالیانه از باغات این روستا برداشت می شود. در راونج به هر 10 عدد گردو یک دست گفته شده که بر این اساس تولید گردوی این روستا سالیانه حدود دویست هزار دست است ولی متاسفانه سال گذشته محصولات گردو، بادام و انار این روستا دچار سرمازدگی شدند. این روستا دارای مراتع بسیار سرسبز و غنی است و گونه گیاهی این مراتع باریجه و گون بوده و درختچه های کوهی مثل ارژن و بادام کوهی نیز در این مراتع بوفور رویش دارد و بهمین دلیل دامداری نیز در این روستا رواج دارد. قلعه شش برجی واقع در این روستا متعلق به دوره اوایل قاجاریه بوده که هم اکنون از این قلعه سه یا چهار برج آن باقی مانده ولی کنگره های بالای برج ها به مرور زمان از بین رفته است، همچنین این روستا دو امامزاده به نام‌های پیرداوود که در ابتدای دره ای زیبا قرار گرفته و شاهزاده سلیمان که در گلزار شهدا روستا واقع است، دارد. بنای ساختمان آستان امامزاده سلیمان (ع) شامل یک بنای قدیمی است که احتمالاً اواسط دوره صفویان ساخته شده است . اصل بنای بقعه به صورت یک بنای آرامگاهی هشت ضلعی با گنبد مدور کلاه‌خودی دوپوش و تک ایوانی آجری است. دو باب اتاق در مجاورت ایوان و دو باب اتاق در کنار حرم قرار دارد. احتمالا این بنا متعلق به قرن ششم (دوره سلجوقی ( بوده و در دوره صفویه و معاصر تعمیر و مرمت شده و الحاقاتی به آن اضافه شده است. ضریح چوبی امامزاده، ایوان‌های بلند با نقوش و مقرنس‌های زیبا و متعدد همه نشان از ذوق هنرمندان و معماران این بقعه دارد. درب ورودی بقعه مربوط به زمان شاه طهماسب صفوی است و از ارزش ویژه ای برخوردار است . این روستا دارای پنج چشمه مصفا و فرحبخش است که چشمه لیلی، چشمه اویا، چشمه سردیان و چشمه فرهاد که بصورت دائمی در جریان هستند و چشمه سفید به صورت فصلی جوشان است و علاوه بر این 5 چشمه، چشمه ها و قنوات دیگری نیز در این روستا وجود دارد. در بالای کوه سردیان سنگ نگاره هایی متعلق به هزاره های گذشته وجود دارد همچنین قلعه دزدک و غارهای پنجگانه شدادی با قدمتی در حدود 2500 تا سه هزار سال در این دره زیبا وجود داشته که این غارها حاوی کانی های فلزی مانند سرب، روی، آهن و نقره بوده و در قدیم به عنوان معدن مورد بهره برداری قرار می گرفته است . در تحقیقات به عمل آمده مورخان و باستانشناسان جهت استحکام ستون های معبد آناهیتا واقع در خورهه از مخلوط قلع، سرب و روی معادن راونج به نام ازریر استفاده شده که مهر تاییدی بر قدمت این روستای تاریخی است . با توجه به رویش گیاه ریواس در کوه های این منطقه هرساله به همت اهالی روستا جشنواره ریواس در روز جمعه دوم اردیبهشت در این روستا برگزار می شود. خواندن متون ادبی و طنز با لهجه راونجی، اجرای موسیقی سنتی، بازی‌های بومی و محلی، پخت غذاهای سنتی و چیدن ریواس از کوه مروار و دره درو از دیگر برنامه ای این جشنواره محلی است .