موقعیت و تاریخچه: روستای خسروآباد، از توابع بخش چنگ الماس (جنگلناس) شهرستان بیجار در استان کردستان، با مختصات جغرافیایی 47 درجه و 37 دقیقه طول شرقی و 35 درجه و 31 دقیقه عرض شمالی، در 45 کیلومتری بیجار و 135 کیلومتری مرکز استان (سنندج) واقع شده است. این روستا از شمال به کوه قازیله، از شمال غرب به کوه دو کوهه و از جنوب به کوه هزار لیلی محدود می‏شود. ارتفاع روستای خسروآباد گروس از سطح دریا 1840 متر است و اقلیمی سرد و خشک دارد؛ آب و هوای آن در بهار و تابستان معتدل و مطبوع و در زمستان سرد و خشک می‏باشد. رودخانة پرآبی نیز از جنوب آبادی می‏گذرد. تاریخ بنای روستای خسروآباد به اواخر دورة زندیه و اوایل دورة قاجاریه مربوط می‏شود. اما وجه تسمیة خسروآباد بدان جهت است که خسروخان اردلان، والی کردستان در زمان آقامحمدخان قاجار، در توسعه و آبادانی روستا و ایجاد بناها و ساختمان‏های عام‏المنفعه و نیز قلعة داخل روستا نقش مؤثری داشته است. قلعه و مقبرة مادر امیر علایی و مدرسة قدیم، از آثار دوره قاجاریه است. این روستا از آبادی‏های بسیار زیبای کردستان و ایران می‏باشد. مردم روستای خسروآباد به زبان کردی سخن می‏گویند، مسلمان و پیرو مذهب شیعه جعفری هستند. الگوی معیشت و سکونت: براساس نتایج سرشماری سال 1375، این روستا 928 نفر جمعیت داشته است که در سال 1385 به 1000 نفر افزایش یافته است. درآمد اکثر مردم روستای خسروآباد از فعالیت‏های زراعی و دامداری تأمین می‏شود و گروهی از مردم روستا در بخش خدمات و تولید صنایع دستی از جمله قالی‏بافی اشتغال دارند. کشت دیم و آبی در روستا رواج دارد و باقی اراضی روستا به صورت مرتع و بوته‏زار است. مهم‏ترین محصولات زراعی شامل گندم، جو، نخود و یونجه است. باغداری در روستا رونق دارد و انگور، زردآلو و سیب از انواع محصولات سردرختی آن به شمار می‏آید. هندوانه، گوجه‏فرنگی و خیار نیز از محصولات جالیزی روستا است. مراتع سرسبز و حاصلخیز موجب رونق دامداری گردیده و تولید انواع محصولات دامی و فرآورده‏های لبنی را در روستا امکان‏پذیر نموده است. روستای کوهستانی خسروآباد گروس در دشت استقرار یافته و بافت مسکونی متمرکزی دارد. جاذبه‏ های گردشگری: معماری قدیمی (خانه‏های خشت و گلی) روستای خسروآباد یکی از جاذبه‏های بی‏نظیر روستا و استان کردستان است. کوه‏های بلند اطراف روستا، مراتع سرسبز، رودخانة پرآبی که از جنوب روستا می‏گذرد، با انواع درختان برافراشته چنار، سرو، صنوبر و انواع گیاهان دارویی گل گاوزبان، گل سفید، شیرین بیان، خاکشیر، گل شقایق، گل بابونه، گل ختمی، آویشن، گل زرد و گون، از زیبایی‏های شگفت‏انگیز طبیعت این روستا به شمار می‏روند. قلمرو این روستا زیستگاه جانورانی از قبیل گرگ، شغال، روباه، کفتار، خرگوش و انواع پرندگانی مانند کبک، بلدرچین، شاهین و شانه‏بسر می‏باشد. مسجد خسروآباد که قدمت آن به دورة قاجاریه می‏رسد، به احتمال زیاد توسط خسروخان اردلان والی کردستان، ساخته شده است. یکی دیگر از بناهای قدیمی و ارزشمند روستا، قلعه‏ای است که فقط قسمت‏هایی از آن در ضلع شرقی باقی مانده است. چهار طاق و مقبرة حاج اللهیار خان امیر علایی با گنبدی زیبا از دیگر آثار برجای مانده در روستای خسروآباد گروس است. منزل قدیمی امیرعلایی که در حال حاضر، فقط سردر خشتی و چند اتاق از آن باقی مانده، از آثار تاریخی و قدیمی این روستا است. زورآزمایی از جمله ورزش‏های محلی روستا است. قالی‏بافی نیز مهم‏ترین هنر و صنعت دستی مردم خسروآباد می‏باشد. موسیقی رایج در روستای خسروآباد گروس شامل انواع نغمه‏ها و ترانه‏های محلی است. دهل مهم‏ترین ساز این روستا است. مردم روستای خسروآباد گروس مانند دیگر مناطق کردنشین از لباس‏های بومی و محلی استفاده می‏کنند. رنگ‏های شاد و طرح‏های متنوع ویژگی بارز پوشاک مردم روستای خسروآباد است. پوشش مردان شامل چوخه و رانک است که پارچه کم عرض آن، با کرک بز (مرغز) بافته می‏شود. از دیگر لباس مردان دستار و پیراهن (از جنس پنبه) است. پاپوش آنان نوعی گیوه است. زنان روستا پیراهن بلند، قبا و نیم تنه یا سخمه می‏پوشند و کلاهی به نام فنیس یا تاس کلاه که با روسری‏های ابریشمی کلاقه‏ای پیچیده شده، بر سر می‏گذارند. دوینه از جمله غذاهای محلی رایج روستای خسروآباد گروس است. مهم‏ترین سوغات این روستا انگور، کشمکش و قالی‏های دستبافت است.